Persoonlijke vrijheid: een illusie!
zaterdag, 8 augustus 2020
Wil je in angst of met vertrouwen leven?
Angst overspoelt me de laatste weken, niet voor Covid-19 maar voor de richting die onze maatschappij uitgaat, voor politici die de fundamenten van onze democratie en rechtsstaat ondermijnen.
Ik herinner me terug de centrale stelling uit mijn criminologie-thesis begin van de jaren ‘80, toen Europa in de ban was van de aanslagen door ETA, IRA, Rote Armee Fraktion, rode brigades: “ik prefereer een maatschappij met een zekere criminaliteit boven een (ondemocratische) politiestaat”.
Ondertussen zijn we bijna 40 jaar later en hangen er overal camera’s die ons doen en laten registreren, worden onze bewegingen via allerlei app’s gevolgd, krijgen opsporings- en inlichtingendiensten meer en meer (nauwelijks gecontroleerde) bevoegdheden, volgen (potentiële) werkgevers het doen en laten van medewerkers op sociale media, enz.
En toch roepen we steeds luid (in de woestijn?) dat “vrijheid” ons hoogste goed is.
“Vrijheid” die nu in botsing komt met “Gezondheid”.
En opnieuw lijkt onze vrijheid het onderspit te delven.
Onder invloed van sterke lobbygroepen worden we verplicht getest, wordt de avondklok ingesteld (geleden van WO II), wordt de mogelijkheid om ons vrij te bewegen ingeperkt, moeten we een mondmasker dragen, mogen we maximum een half uur en alleen in een winkel, wordt aan een app gewerkt die registreert waar, wanneer en met wie we zijn, moeten we verplicht in quarantaine bij positieve test (nog net niet in een afgesloten instelling), … Het is onthutsend met welk gemak en nonchalance deze verregaande beperkingen door politici ingevoerd, door politie gehandhaafd en door burgers aanvaard worden.
Ideologieën zijn als parasieten. Niet in staat zichzelf te verspreiden, maken ze gebruik van menselijke emoties en gedrag om tot discussie te komen. Door ons te vereenzelvigen met een bepaalde cultuur, die vanaf ons kind-zijn is ingelepeld, zijn we gastheer voor parasitaire meningen. Door ons te identificeren met gezichtspunten, oordelen en gevoeligheden uit onze omgeving, hebben we onszelf een referentiekader gecreëerd op basis van externe invloeden. Daarbij hebben we ons afgesloten van ons ware zelf. En zo gauw we percipiëren dat ons referentiekader wordt aangevallen, gaan we in verdediging om ons ego en ons aanzien en ons gelijk – zowel individueel als de groep waartoe we behoren – te beschermen.
Onder invloed van de pandemie worden we bedolven onder eenzijdige informatie. Afhankelijk van het standpunt is het de schuld van de Chinezen, de Islam, onverantwoorde reizigers, losgeslagen jongeren. Alleszins zijn we het slachtoffer van iets extern. Mainstream experten dulden geen tegenspraak over de aanpak, niettegenstaande dit virus geen voorgaande heeft en de aanpak geen vaststaand gegeven is, eerder trial and error en voortschrijdend inzicht. Dissidente meningen worden monddood gemaakt of geridiculiseerd. Vergaande gedragsregels worden opgelegd, afgedwongen, herroepen, veranderd, in vraag gesteld door weer andere experten, mis gecommuniceerd en aangepast, anders geïnterpreteerd en ontweken, streng afgedwongen of soepel toegepast, … Kortom willekeur troef. En onze vrijheid??? Onze privacy??? En in wiens belang?
Tegelijkertijd wordt een maatschappij in het leven geroepen die gebaseerd is op angst. Angst die zal leiden tot polarisatie en conflicten. Angst die maakt dat zwakkere mensen geïsoleerd worden en vereenzamen. Angst die ons immuunsysteem aantast zodat we gevoeliger zullen worden voor allerlei ziekten (m.i.v. corona). Angst en gedragsregels die onze jongeren berooft van hun jeugdig enthousiasme om de wereld te verkennen in nieuwsgierigheid en vrijheid. Maatregelen die de toekomst van onze kinderen hypothekeert.
Na jarenlang mensen bewust te hebben gemaakt om de verantwoordelijkheid voor hun eigen leven op te nemen, mensen getraind te hebben in veerkracht en wendbaarheid, weet ik dat er steeds een keuze is.
Kiezen blijkt steeds weer moeilijk voor veel mensen, omdat kiezen ook niet kiezen voor iets anders is. En daarom is het gemakkelijker om de mainstream te volgen. Zijn we zo murw geslagen dat nadenken te vermoeiend wordt? Zijn we bang voor de boete? Heeft de polarisatie haar werk reeds gedaan en vrezen we bij de minste kritische reflectie te worden ingedeeld bij de ex-K3 zangeressen?
Ik pleit er toch voor om niet blindelings te geloven en te volgen, tenzij je een kuddedier wil zijn of blijven. Al zijn het maar kleine acties van verzet, blijf alert en verdedig je vrije wil. Volg niet klakkeloos elk nieuw regeltje van mensen die wellicht hun best doen maar die het zelf eigenlijk ook niet goed weten.
Het vergt moed om jezelf en je omgeving in vraag te stellen en te kiezen voor je eigen pad: Wie ben ik? Heb ik de regie over mijn eigen leven? Schenk ik oprechte aandacht aan mezelf? Neem ik bewust de verantwoordelijkheid en aanvaard ik de bijhorende consequenties voor mijn gedrag? Wat is mijn bijdrage aan het grotere geheel?
En als je er nood aan hebt: zoek hulp, zoek gelijkgestemden, werk aan je persoonlijke groei, informeer je en sta open voor andere inzichten, ontplooi je vertrouwen, …
Wij, Break-through, organiseren van 13 tot 19 September nog een intense week “persoonlijk meesterschap” waar je af kan rekenen met je angsten en belemmerende overtuigingen en vertrouwen kan opbouwen voor de toekomst. meer info op bijgaande pagina. Nog 2 plekken, inschrijven kan tot 15/8/20.
Daarnaast verzorgen we de Nederlandstalige vertaling van een jaartraining Mingjue Gongfu, waarbij gedurende 8 maanden (elke maand 6 keer 2 uren) online je leert via Zhineng Qigong, zowel filosofie als oefeningen, tot je kern te komen. Meer info op bijgaande pagina